Każdy produkt leczniczy (potocznie zwany lekiem) lub wyrób medyczny, aby mógł być sprzedawany w Polsce musi uzyskać pozwolenie od Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Pozwolenie to jest numerem i jeśli mamy do czynienia z produktem leczniczym lub wyrobem medycznym, napis o treści „Pozwolenie nr xxxxxxx” musi być umieszczony na opakowaniu. Jeśli na opakowaniu takiego napisu nie ma oznacza to, że mamy prawdopodobnie do czynienia z suplementem diety o nie zatwierdzonym przez w/w Urząd składzie, czyli także potencjalnie o nieznanym działaniu. Jeśli zakupiony produkt ma na opakowaniu numer pozwolenia, to w środku opakowania musi się znajdować tzw. Charakterystyka Produktu Leczniczego (w skrócie CHPL) potocznie zwana „ulotką”. W ulotce znajduje się wiele informacji z których najważniejsze i na które trzeba zwrócić szczególną uwagę to skład, skutki uboczne oraz dawkowanie. W skład każdego leku wchodzą praktycznie zawsze 2 rodzaje substancji – substancja/e czynna/e oraz substancja/e pomocnicza/e. Substancje czynne, to te, które mają leczyć daną przypadłość, a pomocnicze, to wszystkie inne poza substancjami czynnymi. Substancji czynnych jest zazwyczaj w każdym leku jedna lub dwie, natomiast substancji pomocniczych może być nawet kilkanaście. Substancje czynne mają zawsze jakieś skutki uboczne. Natomiast substancje pomocnicze, które niczego nie leczą, z oczywistych powodów skutków ubocznych mieć nie powinny. Ale tak nie jest i niestety bardzo często także substancje pomocnicze mogą wykazywać skutki uboczne, czasem nawet poważniejsze niż substancje czynne.

Na jakie dwie substancje pomocnicze w lekach trzeba szczególnie zwrócić uwagę i których powinno się unikać ?.
1. Dwutlenek tytanu - tzw. biel tytanowa, wykorzystywany w przemyśle chemicznym jak np. dodatek do farb. Biel tytanowa nie ulega biodegradacji, co oznacza, że powoli się kumuluje w organiźmie. Znaczny procent cząsteczek bieli tytanowej, które wnikają do organizmu, to są tzw. „nanocząstki” ( < 100 nanometrów), które z łatwością przenikają barierę krew-mózg i się w mózgu kumulują. Szczególnie nanocząski są groźne dla dzieci, których bariera krew-mózg jest słabiej wykształcona niż u dorosłych. Gdy tytan przeniknie do mózgu dziecka pozostaje tam do końca jego życia. Ze względu na kumulację w organiźmie w postaci nanocząstek biel tytanowa jest podejrzewana o genotksyczność ( uszkadzanie DNA i mutacje) oraz rakotwórczość. Z racji potencjalnie śmiertelnych skutków, biel tytanowa została zabroniona w Unii Europejskiej, jako dodatek do żywności. Pomimo potencjalnej toksyczności nadal jest dopuszczana, jako substancja pomocnicza w lekach, jak składnik tabletek.
2. Talk-minerał kopalny, szeroko wykorzystywany np. w przemyśle kosmetycznym. Problem toksyczności talku wynika z faktu, że jego złoża bardzo często sąsiadują ze złożami azbestu, który go zanieczyszcza. I nawet jeśli w procesie produkcji talk podlega oczyszczeniu, to zawsze może się zdarzyć, że pozostaną w nim mikrowłókna azbestu. A nawet jedno mikrowłókno azbestu, gdy dostanie się do płuc może spowodować raka. Leki w postaci tabletek zawierają talk, jak wypełniacz. Mikrowłókno azbestu bez trudu może się przykleić do ręki z tabletki, a następnie się od ręki oderwać i być zainhalowane do płuc.
Created by: cdx.pl