Podstawy wiedzy o produktach leczniczych (lekach). Dlaczego nie dawkuje się dzieciom szczepionek na kilogram ich masy ciała ?

Praktycznie każda substancja, czy to lecznicza, czy inna, zaaplikowana człowiekowi w nadmiarze może spowodować złe skutki, z poważnym zatruciem i zgonem włączanie. Szczególnie dotyczy to dzieci, których organizmy są dużo delikatniejsze od organizmów dorosłych i bardziej wrażliwe na przedawkowanie substancji. Dlatego w przypadku wielu leków, jak np. antybiotyki lekarz dostosowuje dawkę do wagi dziecka. Mniej go interesuje wiek dziecka, a bardziej waga. Jest to w przypadku antybiotyków i innych leków oczywista oczywistość, że dziecko cięższe, jeśli nie jest otyłe, ma więcej krwi, większą wątrobę, większe nerki itd. i aby lek zadziałał trzeba go podać więcej niż dziecku lżejszemu.
Ile danego leku należy podać, aby zadziałał, a jednocześnie poważnie nie zatruł, albo nie spowodował zgonu określają trzy podstawowe parametry, a mianowicie „dawka śmiertelna”, przy której ginie 50% tych, którym ją podano- tzw. LD50, „dawka skuteczna”, przy której lek zadziała oraz „indeks terapeutyczny”. Parametr LD50 i „dawkę skuteczną” określa się najczęściej w miligramach leku na kilogram masy ciała. Jeśli więc np. jest podane , że LD50 = 30, oznacza to, że jeśli danego leku podamy 30mg/kg masy ciała, to mamy 50% szans, że spowodujemy zgon. Jeśli z kolei jest podane, że dawka skuteczna wynosi 10, oznacza to, że aby lek zadziałał trzeba go podać 10 mg/kg. Jeśli podamy mniej lek może po prostu nie zadziałać. Ostatni parametr, czyli „indeks terapeutyczny” mówi nam o bezpieczeństwie leku. Jest to po prostu stosunek LD50 do „dawki skutecznej”, czyli (LD50 : „dawkę skuteczną”). W naszym przykładzie gdzie LD50 = 30, a dawka skuteczna 10, indeks terapeutyczny wynosi 30 : 10 = 3. Indeks ten mówi nam ile razy możemy przedawkować lek ponad dawkę skuteczną, aby nie spowodować zgonu pacjenta. Jak chyba łatwo zauważyć leki o wysokim (mówi się też szerokim) indeksie terapeutycznym, są dużo bardziej bezpieczne dla organizmu niż leki o indeksie niskim (mówi się też wąskim). Ponieważ każda substancja lecznicza ma jakieś skutki uboczne i te skutki im większa dawka tym są silniejsze, jest oczywiste, że jeśli lek skutkuje w danej dawce, to nie podaje się go w dawce wyższej. Oczywiste jest również, że jeśli to możliwe powinno się stosować lek o jak najwyższym indeksie terapeutycznym. Wymienione powyżej 2 zasady stosowania leków są szczególnie ważne w przypadku dzieci, których organizmy są dużo bardziej wrażliwe niż dorosłych.
Z niezrozumiałych powodów powyższe zasady nie są stosowane w przypadku szczepionek dla dzieci. Każda tzw. „szczepionka” składa się z 4 podstawowych rodzajów substancji : patogenu, (substancji dla organizmu szkodliwej, mającej na celu wywołanie w nim stanu zapalnego, aby zaczął on produkować przeciw temu patogenowi przeciwciała i go w ten sposób z organizmu wyeliminować), adjuwantu ( substancji również wywołującej stan zapalny i jednocześnie wzmacniającej działanie patogenu), substancji dodatkowych (pomocniczych) oraz zanieczyszczeń. Patogen to po prostu czynnik chorobotwórczy, adjuwant, którym w szczepionkach są najczęściej związki rakotwórczego aluminium pomaga wywołać stan zapalny, w substancjach dodatkowych jest śmiertelnie niebezpieczna rtęć i często nie wiadomo co jeszcze, gdyż producent składu wielu sunstancji nie podaje, a zanieczyszczenia to wielokrotnie „tablica Mendelejewa” związków metali ciężkich w postaci nanocząstek ( mniej niż 100 nanometrów), które, dzięki swoim małym rozmiarom bez problemu pokonują barierę krew-mózg u dorosłego. A u dzieci ta bariera jest nie do końca rozwinięta i z tego powodu bardziej przepuszczalna. Wydaje się więc, że przy takim składzie kwestia dawkowania szczepionek według wagi ciała powinna być jeszcze bardziej restrykcyjnie przestrzegana, niż w przypadku wielu leków.
A tymczasem dawki dla dzieci i dorosłych potrafią być takie same (np. szczepionka DTaP) i niezależnie od tego, czy dziecko waży np. 5 kilogramów, 15 czy 40, każde dostaje taką samą dawkę. Oznacza to, że dziecko 40-kilogramowe dostaje 8-krotnie niższą dawkę na kilogram masy ciała, niż dziecko 5-kilogramowe. I skoro tak niską dawkę na kilogram masy ciała dziecka 40-kilogramowego uważa się dla niego za wystarczającą czyli skuteczną, to dawka dla dziecka 5-kilogramowego jest 8-krotnie bezzasadnie zawyżona. I dziecko to jest całkowicie niepotrzebnie narażane na wystąpienie groźnych skutków ubocznych z powodu tego zawyżenia.

Zainteresowanych, jakie zanieczyszczenia w postaci związków metali ciężkich znajdują się w popularnych szczepionkach zapraszamy do zapoznania się z tekstem : fundacjadosn.pl/component/content/article/pierwszy-artykul?catid=2&Itemid=101

Uwaga : w polskim prawie nie istnieje pojęcie "leku". Zostało ono zastąpione pojęciem "produkt leczniczy". Niemniej, ponieważ jest ono nadal powszechnie używane dla przejrzystości tekstu również będziemy go używać.